آیت الله مدنی : شهید محراب

شهید محراب آیت الله سید اسدالله مدنی در سال 1293 هجری شمسی مطابق با 1323

هجری قمری در دهخوارقان (آذر شهر) کنونی دیده به جهان گشود. وی فرزند آقا میر علی

بود که در بازارچه شهر به شغل بزازی اشتغال داشت. سید اسدالله دوران کودکی را در آذر

شهر سپری کرد ودر حالی که بیش از چهار سال نداشت مادرش را از دست داد وبا فقدان

مادر در دامان پدر ونامادری پرورش یافت. سید اسدالله دوران کودکی سختی را تجربه کرد.

در شانزده سالگی با از دست دادن پدر، بار سنگین اداره منزل وامرار معاش نامادری وسه

فرزند دیگر بردوش او افتاد ودر همان مغازه بزازی شغل وحرفه پدر را ادامه داد.

در عنفوان جوانی جهت کسب علم وتحصیل در مدارج بالاتر تصمیم گرفت به شهر قم

مهاجرت کند.علی رغم نامساعد بودن جو کشور به جهت استبداد رضا خانی وسختگیری

حکومت نسبت به حوزه  وروحانیت، ایشان با انتخاب این مسیر گامی نو در پیش روی خود

قرار داد. شهید مدنی مبارزات سیاسی  و اجتماعی خود را از دوران تحصیلش  در قم شروع

کرد.مبارزاتی که هر روز برای وی سختی ومصایبی  جدید از جمله تبعید های اجباری،

ممنوع الخروج بودن از کشور، تهدید و... را به دنبال داشت.

شهید مدنی به مدت چهار سال افتخار شاگردی حضرت امام خمینی (ره) را داشت.

شهید محراب پس از چندی به نجف اشرف هجرت نمود ودر حوزه علمیه آن شهر به تکمیل

تحصیلات خود مبادرت ورزید و درآنجا از مجالس علمی وکلاسهای درس آیات عظام ، سید

عبدالشایسته شیرازی، سیدابوالحسن اصفهانی، سید ابوالقاسم خویی وآیت الله حکیم استفاده

کرد وپس از چندی اجازه اجتهادش از جانب آیت الله حکیم صادر گردید.

شهید مدنی نخستین کسی بود که  در نجف به ندای امام لبیک گفت وکلاسهای درس خود را

تعطیل نمود و وقتی که امام به عراق تبعید شد، شهید محراب همواره یار وپشتیبان ایشان

بود وامام نیز وی را به جلسات خود دعوت می کرد وامور حساس را به او می سپرد.

بر اثر فعالیتهایی که بر علیه رژیم ستم شاهی داشتند به نورآباد ممسنی، گنبد کاوس،بندر

کنگان ومهاباد تبعید می شوند وبا اوج گیری انقلاب اسلامی  از تبعید به قم بازگشت  وپس از

پیروزی انقلاب به دعوت مرم همدان راهی این شهر شدند.درجریان تشکیل مجلس خبرگان از

سوی مردم همدان به آن مجلس راه یافت وپس از شهادت آیت الله قاضی طباطبایی، از سوی

امام خمینی (ره) به عنوان نماینده امام وامام جمعه تبریز انتخاب شدند.

آیت الله مدنی نماز جمعه را به عنوان یکی از ارکان نظام میدانست وهمیشه از این موضوع

جهت تثبیت نظام  جمهوری وخدمت به مردم استفاده میکرد ومخالفین نظام ومنافقین که نماز

جمعه وبیدارگری های امام جمعه را سد راهی جهت رسیدن به اهداف خود در ایران می

دانستند، با اتکا به قدرت پوچ و ریاکارانه  تروریستی خود سرمایه های گرانقدر را از این

طریق از ملت ما  گرفتند.

از خصوصیات بارز آیتالله سید اسدالله مدنی اعتقاد عمیق ایشان به اعلمیت امام وبرپایی

نمازهای شبانه بود که دراثنای این عبادات همیشه شهادت را از خداوند طلب می کرد.

وسرانجام در همین سنگر بود که روز بیستم شهریور توسط منافقی شقی در محراب عبادت

به شهادت رسید و فوز عظیم یافت.

پس از شهادت مظلومانه این سید جلیل القدر، استاد شهریار که در این حادثه بسیار متاثر

شده و گریسته بود در رثای ایشان اینچنین سرود:

خلوتی با ملک العرشم بود                                      جستم احوال شهیدان در خواب

خود صدای مدنی بود که گفت                                 شهریارا ولهم حسن مآب

( روحش شاد یادش گرامی )